Wat als je huisdier sterft?

Wat kan je doen als jouw huisdier is gestorven of als je een dood huisdier vindt?

... wat nu?

De Europese Verordening (EG) Nr. 1069/2009 deelt dierlijk afval in drie categorieën in: categorie 1, 2 en 3. Dode gezelschapsdieren worden volgens deze verordening onder categorie 1-materiaal geklasseerd. Enkel erkende ophalers mogen categorie 1- materiaal vervoeren, tenzij in uitzonderlijke gevallen zoals weergegeven in punt 2.1. De verwerking van dit materiaal kan enkel in een vergund en erkend verwerkingsbedrijf. De toezichthoudende overheid laat ook andere bestemmingsmogelijkheden toe voor het verwijderen van dode gezelschapsdieren.

Wat is een gezelschapsdier? 
In Vlaanderen hebben vele gezinnen één of meerdere gezelschapsdieren. Gezelschapsdieren zijn dieren die de mens in of rond het huis houdt en verzorgt om zichzelf te plezieren. Tot deze categorie behoren onder meer honden, katten knaagdieren, kooi- en volièrevogels, duiven en vissen. Konijnen, kippen, kalkoenen, kwartels, parelhoenders, eenden, ganzen en fazanten zijn dat ook indien er geen commerciële opbrengst aan verbonden is, zoals de productie van vlees, wol, pels, eieren, pluimen of huiden. Runderen, schapen, (dwerg)geiten, varkens, hangbuikzwijnen en herten zijn landbouwhuisdieren en dus geen gezelschapsdieren.

Waarheen met uw overleden gezelschapsdier? 
U kan met een overleden gezelschapsdier niet zomaar overal naartoe. Bij voorkeur komt het bij een erkende verwerker terecht. Dat kan via een erkende ophaler of eventueel via een centrale inzamelplaats in je gemeente.

Laten ophalen 
Uw overleden gezelschapsdier laten verwerken bij een erkend bedrijf is de meest geschikte oplossing. De reden daarvoor is dat dode dieren voor het leefmilieu bepaalde risico’s inhouden. Erkende ophalers zorgen voor het vervoer. U moet wel de kosten voor het ophalen vergoeden. Adressen van erkende ophalers van dode gezelschapsdieren vindt u op www.ovam.be. 

Dierencrematorium 
In Vlaanderen is een beperkt aantal dierencrematoria erkend voor het opslaan en verbranden van dode gezelschapsdieren. Deze zijn opgenomen in een lijst op www.ovam.be. Het transport naar een dierencrematorium mag door de eigenaar van het dier gebeuren. Meestal biedt het crematorium eveneens deze dienst aan. 

Dierenarts en dierenasiel 
Is uw gezelschapsdier bij de dierenarts gestorven of diende die het dier een laatste spuitje toe, dan kan de dierenarts het met een erkend ophaler meegeven. Op eigen initiatief dode gezelschapsdieren naar een dierenarts brengen kan enkel als deze een milieuvergunning heeft voor het opslaan van dode dieren. Bij de erkende dierenasielen komen soms doodgereden gezelschaps- dieren terecht. Dierenasielen mogen echter enkel dode dieren aannemen indien ze over een vergunning en erkenning beschikken voor de opslag van dierlijk afval. 

Begraven in de tuin 
Begraven in eigen tuin zou een uitweg kunnen bieden, maar dan moet u met het volgende rekening houden:

 · Het politiereglement van heel wat gemeenten verbiedt het begraven van dode dieren in eigen tuin. Mag het niet, dan staat het dus in het reglement. 
· Als uw gezelschapdier gestorven is aan een overdraagbare ziekte op mens of dier, dan mag het niet begraven worden.
· Weegt uw overleden gezelschapsdier meer dan 10 kilogram, dan is het begraven in de tuin niet toegelaten. 
· Begraven mag alleen in een zanderige grond. In een klei- of leemachtige grond vindt onvoldoende ontbinding plaats.
· Het dier moet in een put begraven worden van minstens een halve meter diep. Dit voorkomt dat andere dieren het opgraven. 
 Het dier moet wel boven het grondwaterniveau liggen. 
· Er mogen geen plastic zakken of andere slecht afbreekbare verpakkingen mee de grond in. 
 Begraven in de tuin is dus de minst goede oplossing.